Dziesięć.

- Boże, Spark, oszaleję. Będziesz teraz mnie ignorować? Wczoraj znowu się rozłączyłaś i nie chciałaś ze mną rozmawiać. Co się dzieje?

- Uch, Luke, nie możemy mieć kontaktu.
- Dlaczego?
- Nie jestem dziewczyną, która będzie się z Tobą przyjaźnić, nie rozumiesz? Jestem dziewczyną na telefon, a nie materiałem na koleżankę!

- Ale ja nie widzę w tym problemu. Chcę poznać tą Ciebie, którą jesteś prywatnie, nie w pracy.

- Ale ja widzę w tym problem! Luke, to nie jest życie odpowiednie dla Ciebie.

- Jestem dużym chłopcem, myślę, że potrafię sam podejmować decyzje, co jest dla mnie odpowiednie, a co nie. 

- Jesteś miły, normalny. 

- Ty też. Tylko z jakiegoś powodu wybrałaś taką pracę, a nie inną.

- Naprawdę powinieneś odpuścić.

- Wiem, że też tego nie chcesz.

- I dlatego tym bardziej powinieneś to zrobić.

- W swoim prywatnym życiu też z nikim nie rozmawiasz?
- Nie.
- No to będę Twoim pierwszym przyjacielem.